کاملاً واضح است که اینجا چه اتفاقی می افتد. AMD اکنون در افزایش تعداد هسته‌های پردازنده‌های درجه یک مصرف‌کننده ثابت شده است، در حالی که اکنون اینتل هسته‌ها را افزایش می‌دهد و بهره‌وری را در سراسر جهان افزایش می‌دهد. در حالی که AMD هنوز از مزیت بهره وری در سطح بالا برخوردار است، افزایش کند تعداد هسته ها واقعاً به سطح پایین لطمه می زند – اینتل به سادگی اکنون با اختلاف قابل توجهی بر رده پایین در بهره وری غالب است.
حتی این نیست که فقط استراتژی Full Performance Core در مقایسه با هسته‌های P + E اینتل بد است، AMD باید شروع به افزایش تعداد هسته‌های عملکردی در همه سطوح کند تا با بهره‌وری در همه سطوح در نسل‌های آینده همگام شود.
بنابراین من تعداد زیادی بازبین را دیده ام: Hardware Unboxed، Gamers Nexus، Tech Deals، PCWorld و برخی دیگر. در کل، من فکر می کنم پردازنده های نسل سیزدهم نمایش بسیار چشمگیری هستند! در حالی که 7950X دارای مزیت بهره وری و راندمان انرژی فوق العاده ای نسبت به 13900K است. بهره وری پایین تر اینتل 7600X و 7700X را شکست می دهد. تا اینجای کار AMD و Intel مزایا و معایب مربوط به خود را دارند، اما چیزی بیشتر از اینها وجود دارد.
صرف نظر از اینکه افزایش تعداد هسته پیکربندی شده است، چه هسته های P یا هسته های E، یا هر دو، هر بار که یک شرکت یا شرکت دیگر آنها را افزایش می دهد، حداقل به تطابق یا تسلط بر رقابت نزدیک می شوند.
منبع Tags: ای ام دی
